مجله سینما و نمایشات

درباره مجله سینما و نمایشات :

مجله سینما و نمایشات در سال ۱۳۰۹ : علی وکیلی که جزو اولین کسانی است که به تأسیس سینمای مدرن در تهران اقدام کرده بود ، به عنوان صاحب امتیاز ، نخستین نشریه سینمایی با نام «سینما و نمایشات» را با سردبیری اسحاق زنجانی ، در تهران منتشر کرد .

 

عوامل اجرایی مجله سینما و نمایشات :

صاحب امتیاز : علی وکیلی

مدیر مسئول : علی وکیلی

سردبیر : اسحاق زنجانی

فاصله انتشار : هفتگی

سال انتشار : ۱۳۰۹

قطع : وزیری

بها : ۳ ریال

آمار انتشار : ۲ شماره

سر مقاله نخستین شماره :

علی وکیلی در سرمقاله اولین شماره زیر عنوان سرمایه ، تأسیس و مقصود نوشت :
سینما که امروزه یکی از عوامل مهم زندگی اجتماعی و یکی از وسایل عمده تهذیب و تربیت نوع انسانی محسوب است در بدو اختراع و تأسیس یک امر خیلی ساده و یک موضوع بی نهایت کوچکی شمرده می شد !

ولی آیا میدانید که مخترعین این صنعت شریف تحمل چه مرارتها و شرائری را نموده اند تا آن را به اوج ترقی و تعالی رسانیده اند ؟ و کار سینما امروزه به جائی رسیده که حرکات و عملیاتی را که فقط انسان می تواند آنها را در مخیله خود فکر نماید به معرض نمایش و عمل می گذارند .

هدف از انتشار :

از آنجائیکه تصمیم گرفته شده است در این مجله صفحه مخصوصی راجع به چگونگی اختراع سینما و شرح زندگانی مخترعین آن و زحمات آنها و تاریخچه سینمای ایران و عالم درج شود ، لذا عجالتا از بحث در این مورد خودداری نموده و وعده می دهیم که مشترکین محترم این مجله قارئین گرام را بقدر مقدور از طرز تهیه فیلم های امروز و نتایج تجربیات و اختراعات تعجب آور علمای این فن مسبوق داریم .

هدف از تأسیس این مجله را می توان گفت که امروز صنعت سینما در ایران نیز صورت نوین به خود گرفته و با مساعدت های معنوی و فکری که از طرف دولت و متصدیان امور می شود منتشر شده است ، امید آن می رود که قدم های جدی تری در باره این عامل مهم حیات اجتماعی و این اساس اخلاقی جامعه برداشته شود .

انتشار شماره اول :

مجله شماره اول در تابستان (مرداد) در چاپخانه ای که علی وکیلی در آن سهم داشت در اندازه کتاب (قطع وزیری) چاپ شد . شماره اول در ۴۲ صفحه و با قیمت ۳ ریال با توزیع نامناسب پخش شد که وضعیت تلخی از انتشار اولین پیک سینمایی را نشان میدهد .
علی وکیلی و اسحاق زنجانی تصور کردند که بهاء ۳ ریال برای مجله زیاد است. لذا در شماره دوم تصمیم گرفتند مجله را به (ده شاهی) معادل نیم ریال کاهش دهند اما از نظر جامعه شناسی مخاطبان دنبال آموزش سینما نبودند بلکه دنبال تفریح بودند .