درباره پری صابری :

پری صابری دومین زن هنرمندی است که در عرصه تئاتر دست به کارگردانی زده اما تحصیلات او در زمینه سینما و فیلمبرداری است که در فرانسه به پایان رسانده است ، درخشان ترین کارهایش در قبل از انقلاب پیس های شش شخصیت در جستجوی نویسنده با شرکت فروغ فرخزاد اثر پیراندللو ، درِ بسته اثر سارتر و یرما اثر لورکا میباشد .

قسمتی از گفتگوی ایشان را با مجله فیلم و هنر در تاریخ ۵ شهریور ۱۳۴۸ میخوانیم .

آیا تئاتر در ایران باید به صورت آماتوریسم باشد :

در پاسخ به سوال  گفت این گروه های حرفه ای هم که به اصطلاح الان کار می کنند در واقع به صورت آماتور می باشند ولی لااقل این گروه های حرفه ای امکانات کمی دارند ولی من گروهی را نمیشناسم که به صورت حرفه ای کامل کار کنند ، من فکر نمیکنم هیچ گروهی بتواند به صورت حرفه ای کار خود را بگذارند و از این راه ارتزاق نماید،همه با سرعت کار میکنند ولی چون امکاناتی وجود ندارد این کار به صورت آماتوریسم جلوه میکند و آنها که کار تئاتر را به معنای واقعی اش عرضه میکنند کارشان به صورت آماتور معرفی میشود.

فرم تا چه حد در سبک کارتان موثر است؟

فرم و محتوی از هم جدائی ناپذیرند،هر کارگردان مقداری از شخصیت خود را در نحوه کارش ارائه میدهد،مسلما اجرای یک پیس از لورکا با اجرای پیسی از یونسکو بسیار با هم تفاوت دارند و من سعی میکنم در اجرای پیسی از مثلا یونسکو به سنت هایی که او‌شکسته وفادار بمانم

رهبری هنرپیشه هایتان چگونه است؟

در این مورد هر کارگردانی با رهبری و توانایی خودش کار میکند،دو کارگردان را نمیتوان یافت که مثل هم کار کنند و من بیشتر سعی میکنم برای هنرپیشه ها نمایش مثل یک راهنما باشم،راه ها را برایشان میگشایم تا بتوانند جوانب و وسعت نقش خودشان را پیدا کنند و در نقش خود خوب جا بیفتند،باید بتوانند حالت هایی را که توی نقش پیدا میکنم برایم زنده کنند،نمیخواهم از من تقلید کنند ولی اگر تقلیدی میکنند باید بتوانند فکر کنند و خودشان به تدریج به نقش خودشان برسند ، البته هیچ هنرپیشه ای نمی تواند به آن چیزی که کاملا کارگردان در تصور و ذهن خود داشته برسد .